Pikërisht se si kushërinjtë e njeriut me përmasa të vogla quheshin “hobbit” ka qenë një debat i nxehtë mes shkencëtarëve.
Zbulimi i një kocke të vogël krahu sugjeron se një njeri i lashtë i quajtur “hobbit” u zvogëlua në madhësinë e tyre të vogël pasi mbërritën në një ishull indonezian një milion vjet më parë, thanë shkencëtarët të martën.
Pjesa më e madhe për Homo floresiensis me madhësi një pintë është e mbuluar me mister që nga fosilet e para që sugjerojnë ekzistencën e tyre u gjetën në ishullin Flores në 2003.
Këta homininë që përdorin mjete besohet se kanë jetuar në ishull 50,000 vjet më parë, kur specia jonë homo sapiens tashmë po ecte në Tokë, duke përfshirë edhe Australinë aty pranë.
Nga dhëmbët 60,000-vjeçarë dhe një kockë nofulle të gjetura në një shpellë ishulli, shkencëtarët kishin vlerësuar më parë se hobitët ishin rreth 1.06 metra (3.5 këmbë) të gjatë.
Por zbulimi i një pjese të një kocke të sipërme të krahut si dhe disa dhëmbëve në një ishull në ajër të hapur në ishull sugjeron se disa hobitë ishin vetëm një metër të gjatë rreth 700,000 vjet më parë, sipas një studimi në revistën Nature Communications.
Kocka ishte aq e vogël, saqë në fillim ekipi ndërkombëtar i studiuesve mendoi se duhet të ishte nga një fëmijë.
Bashkautori i studimit Adam Brumm, një arkeolog në Universitetin Griffith të Australisë, i tha AFP se ishte fosili më i vogël humerus i një hominine të rritur të gjetur ndonjëherë.
‘Vërtet epike’
Zbulimi mund të kthejë peshoren në një debat të nxehtë mes shkencëtarëve rreth asaj se si H. floresiensis u bë kaq i vogël.
Njëra palë argumenton se hobbitët – të mbiquajtur sipas heronjve të vegjël në romanet fantazi të JRR Tolkien – erdhën nga një hominin tashmë i vogël i mëparshëm, i cili mbërriti në Flores rreth një milion vjet më parë.
Të tjerë besojnë se ishte paraardhësi ynë Homo Erectus, të cilët ishin afërsisht përmasat tona dhe ishin përhapur në të gjithë Azinë, që u bllokuan në ishull, vetëm për t’u evoluar në H.floresiensis më të vogël gjatë 300,000 viteve të ardhshme.
Studiuesit që qëndrojnë pas zbulimit të fundit besojnë se ai mbështet fuqimisht teorinë e fundit.
Këta njerëz të lashtë “ulën në mënyrë drastike përmasat e trupit sipas një fenomeni të njohur evolucionar të njohur si xhuxhizmi ishullor”, tha Brumm.
Gjatë këtij procesi, kafshët më të mëdha kanë tendencë të tkurren me kalimin e kohës për t’u përshtatur me mjedisin e tyre të kufizuar.
Ishulli tropikal ishte shtëpia e gjitarëve të tjerë më të vegjël se normalja, duke përfshirë një të afërm të elefantit në madhësinë e lopës.
Dhëmbët e sapo zbuluar gjithashtu duken si versione më të vogla të atyre nga Homo erectus, thanë studiuesit.
“Nëse kemi të drejtë, duket se Homo Erectus ishte në një farë mënyre në gjendje të kapërcejë barrierat e frikshme në thellësi të detit për të arritur në ishuj të izoluar si Flores,” tha Brumm.
“Ne nuk e dimë se si po e bënin këtë,” tha ai, duke shtuar se “rafting” aksidental në mbeturinat e cunamit” ishte një mundësi.
Pasi këta njerëz të lashtë u bllokuan në ishull, ata arritën të mbijetonin për qindra mijëra vjet, duke evoluar në “forma të reja të çuditshme”, tha Brumm.
Mark Moore, një arkeolog në Universitetin e Australisë në New England, i cili nuk është përfshirë në studim, tha se zbulimi do të thotë “tani mund të themi me besim” se teoria Homo Erectus është skenari më i mundshëm.
Moore, i cili ka studiuar veglat prej guri të përdorura nga hobitët, i tha AFP se kjo “teknologji nuk e mbrojti specien tonë kushërirë nga forcat e evolucionit biologjik”.
Fakti që hobitët ndryshuan kaq shumë gjatë vetëm 300,000 viteve ishte “një kujtesë e fuqisë së përzgjedhjes natyrore”, shtoi ai.
“Historia evolucionare e këtij grupi homininësh është vërtet epike.”
