Një studim i fundit i publikuar në PLOS ONE nga Xavier Landreau dhe kolegët e tij nga Instituti CEA Paleotechnic në Francë propozon që teknologjia e ngritjes hidraulike mund të ketë luajtur një rol të rëndësishëm në ndërtimin e Piramidës së Djoserit, më e vjetra nga piramidat ikonike të Egjiptit. Ky kërkim novator sugjeron se ndërtuesit e piramidës mund të kenë përdorur një sistem të sofistikuar për të shfrytëzuar ujin nga rrethimi afër Gisr el-Mudir, një strukturë e pashpjeguar më parë. Studimi përshkruan se si ky rrethim mund të ketë vepruar si një “diga kontrolli” për të kapur ujin dhe sedimentin, i cili më pas përpunohej përmes një seri ndarjesh jashtë piramidës, duke funksionuar si një objekt trajtimi të ujit. Ky ujë i trajtuar do të rridhte në dy boshte brenda piramidës, ku mund të përdorej për të operuar një sistem ngritjeje hidraulike, duke ngritur dhe ulur lundrat që transportonin gurët e rëndë të ndërtimit.
Piramida e Djoserit, e njohur gjithashtu si Piramida me Shkallë, u ndërtua rreth vitit 2680 p.e.s. si një kompleks funeralesh për faraonin e Dinastisë së Tretë, Djoser. Pavarësisht hulumtimeve të gjera, metodat e sakta të ndërtimit të saj kanë mbetur të pakapshme. Ky analizë e re ndërdisiplinore ofron një perspektivë të re duke sugjeruar që, përveç metodave tradicionale si rampat, ndërtuesit e lashtë mund të kenë përdorur teknologjinë hidraulike për të ndihmuar në procesin e ndërtimit, veçanërisht kur disponueshmëria e ujit ishte e mjaftueshme.
Simulimet e studimit tregojnë se mekanizmi i ngritjes hidraulike mund të lehtësonte ndjeshëm transportimin e gurëve masivë, duke shfrytëzuar forcën natyrore të ujit. Megjithatë, kërkime të mëtejshme janë të nevojshme për të kuptuar plotësisht dinamikat e rrjedhës së ujit përmes boshteve dhe për të vërtetuar nivelet historike të ujit në rajon gjatë ndërtimit të piramidës.
Autorët theksojnë se ky hulumtim është pjesë e një përpjekjeje bashkëpunuese midis Paleotechnic dhe disa laboratorëve kombëtarë, përfshirë INRAE dhe Universitetin e Orléans. Kjo bashkëpunim ka çuar në zbulimin e elementeve kritike të infrastrukturës, si një diga, një objekt trajtimi të ujit dhe një sistem ngritjeje hidraulike, të cilat së bashku do të mundësonin ndërtimin e Piramidës me Shkallë.
Ky studim jo vetëm që hedh dritë mbi aftësitë inxhinierike të Egjiptit të lashtë, por gjithashtu hap rrugë të reja për komunitetin shkencor për të eksploruar përdorimin e fuqisë hidraulike në ndërtimin e strukturave të tjera të lashta. Gjetjet sugjerojnë që aplikimi i teknologjisë hidraulike mund të ketë qenë më i përhapur në Egjiptin e lashtë sesa mendohej më parë, duke ofruar një kuptim të ri se si egjiptianët e lashtë arritën të ndërtojnë strukturat e tyre monumentale.
