Një studim i ri nga fizikanët e MIT sugjeron se, nëse shumica e materies së errët në univers është e përbërë nga vrimat e zeza mikroskopike dhe primordiale—një ide e propozuar fillimisht në vitet 1970—atëherë këto “xhepa graviteti” duhet të kalojnë nëpër sistemin tonë diellor të paktën një herë në çdo dekadë. Një kalim i tillë, sipas kërkuesve, do të shkaktonte një “lëkundje” në orbitën e Marsit, në një masë që teknologjia e sotme mund ta zbulojë.
Një detektim i tillë mund të mbështesë idenë se vrimat e zeza primordiale janë një burim kryesor i materies së errët në të gjithë universin. Studiuesit kanë vërejtur se për dekada të tëra, shkencëtarët kanë matur distancën midis Tokës dhe Marsit me një saktësi deri në 10 centimetra, dhe kjo saktësi e madhe e matjeve mund të përdoret për të kërkuar efektet e vogla që mund të shkaktohen nga vrimat e zeza primordiale.
Hipoteza e Vrima e Zezë Primordiale si Materie e Errët
Më pak se 20% e të gjithë materies fizike është e përbërë nga lënda e dukshme, ndërsa pjesa tjetër është materie e errët, një formë hipotetike e materies që është e padukshme në të gjithë spektrin elektromagnetik, por që mendohet se është e pranishme në gjithë universin dhe ushtron një forcë graviteti të mjaftueshme për të ndikuar në lëvizjen e yjeve dhe galaktikave.
Derisa shumica e eksperimenteve kanë kërkuar për materien e errët si grimca ekzotike që mund të shpërndahen dhe të shkatërrohen në grimca të dukshme, nuk ka pasur ende ndonjë rezultat të suksesshëm. Kjo ka çuar në ringjalljen e një hipoteze të mëparshme: se materie e errët mund të ekzistojë në formën e vrimave të zeza mikroskopike, që u formuan në momentet e para pas Big Bengut.
Ndryshe nga vrimat e zeza astrofizike që formohen nga kolapsi i yjeve të vjetër, vrimat e zeza primordiale do të ishin formuar nga kolapsi i xhepave të dendur të gazit në universin shumë të hershëm dhe do të ishin shpërndarë në të gjithë kozmosin ndërsa universi u zgjerua dhe u ftoh.
Ndikimi i Vrima e Zezë në Orbita Planetare
Duke marrë parasysh hipotezën e vrimave të zeza primordiale, studiuesit e MIT realizuan simulime të thjeshta të sistemit diellor, duke përfshirë orbitat dhe ndërveprimet gravitacionale mes planetëve dhe hënave më të mëdha. Ata parashikuan se një vrimë e zezë primordiale që kalon pranë Marsit mund të shkaktojë një “lëkundje” të vogël në orbitën e tij, një devijim i lehtë që mund të zbulohet nga instrumentet e sotme me precizion të lartë që monitorojnë Marsin.
Sipas studimit, nëse një vrimë e zezë do të kalonte brenda disa qindra milionë miljeve nga Marsi, përplasja do të shkaktonte një lëkundje të orbitës së Marsit me rreth një metër brenda disa viteve. Megjithatë, studiuesit pranojnë se do të duhet më shumë punë për të konfirmuar se kjo lëkundje është shkaktuar nga një vrimë e zezë dhe jo nga ndonjë asteroid i zakonshëm.
Hapat e Mëtejshëm dhe Rëndësia e Hulumtimeve të Reja
Për të zbuluar një sinjal të qartë dhe të fuqishëm, hulumtuesit do të duhet të krahasojnë të dhënat e vrimave të zeza primordiale me të dhënat e trajektoreve të asteroideve të zakonshëm, të cilët janë monitoruar nga astronomët për dekada të tëra. Grupi i MIT është në bisedime për të krijuar një bashkëpunim të ri me studiues që kanë ekspertizë në simulimin e objekteve të shumta në sistemin diellor.
Në fund të fundit, ky studim ofron një mundësi të re dhe intriguese për të vëzhguar materien e errët dhe për të kuptuar nëse vrimat e zeza primordiale mund të jenë burimi i saj kryesor. Rezultatet e mëtejshme mund të ndihmojnë në sqarimin e kësaj enigme të madhe të kozmosit.
