Sipas The Conversation, NASA po shqyrton mundësinë e nisjes së një sonde ndëryjore për të studiuar heliosferën, rajonin e gjerë të hapësirës të ndikuar nga dielli. Heliosfera është mbi njëqind herë më e madhe se distanca nga dielli deri në Tokë dhe përfshin të tetë planetët, brezin e asteroideve dhe Brezin Kuiper. Dielli lëshon një rrymë të vazhdueshme plazme të quajtur era diellore, e cila formon heliosferën. Emetimet e herëpashershme të masës koronale nga dielli gjithashtu kontribuojnë në këtë rajon. Heliosfera vepron si një mburojë, duke mbrojtur sistemin diellor nga rrezet kozmike—grimca shumë të energjizuara nga yjet e largët—dhe pluhuri dhe grimcat ndëryjore.
Forma e heliosferës nuk kuptohet mirë. Modelet sugjerojnë se ajo mund të jetë sferike, në formë komete ose në formë kroasanti. Shkencëtarët kanë identifikuar drejtimin e lëvizjes së diellit si drejtimin “hundës”, i cili duhet të ketë distancën më të shkurtër deri te heliopauza, kufiri midis heliosferës dhe mjedisit ndëryjor. Kuptimi i ndërveprimit të heliosferës me mjedisin ndëryjor është thelbësor, pasi ai ndikon në mënyrën se si era diellore arrin Tokën dhe mund të ketë ndikuar në origjinën dhe evolucionin e jetës në planetin tonë.
Sondat Voyager 1 dhe 2, të nisura në vitin 1977, janë të vetmet që potencialisht kanë kaluar heliopauzën, duke hyrë në hapësirën ndëryjore në vitet 2012 dhe 2018. Megjithatë, ato janë projektuar për të studiuar planetët dhe jo mjedisin ndëryjor, dhe instrumentet e tyre tani po dështojnë, duke kufizuar aftësinë e tyre për të kthyer të dhëna të nevojshme.
Sonda e mundshme ndëryjore e NASA-s do të projektohej për të studiuar heliosferën nga jashtë dhe për të mbledhur të dhëna të detajuara mbi mjedisin ndëryjor. Misioni do të përfshinte një trajektore rreth 45 gradë larg nga drejtimi i hundës së heliosferës, duke ndjekur pjesërisht rrugët e Voyager-ve, por gjithashtu duke eksploruar rajone të reja të hapësirës. Një studim i ri sugjeron se një trajektore që kalon anën e heliosferës drejt drejtimit të bishtit do të ofronte perspektivën më të mirë për formën e heliosferës. Ky drejtim do t’u lejonte shkencëtarëve të studionin një rajon krejtësisht të ri brenda heliosferës dhe të marrin një pamje të detajuar të rajonit të diskutuar të bishtit të heliosferës nga jashtë.
Misioni do të kërkonte dekada për të arritur kufirin e heliosferës, madje edhe me ndihmën gravitacionale nga një planet masiv si Jupiteri. Pasi të niset, do të duhen rreth 50 ose më shumë vite për të arritur mjedisin ndëryjor. Sa më gjatë që NASA të presë për të nisur sondën, aq më gjatë do të mbeten shkencëtarët pa misione që operojnë në heliosferën e jashtme ose në mjedisin ndëryjor lokal. Megjithatë, shkenca që do të kthehet nga një mision i tillë do të jetë e paçmuar, duke ofruar njohuri të paprecedentë mbi heliosferën dhe ndërveprimin e saj me mjedisin ndëryjor.
