Për dekada, Kisha Serbe po shkatërron rajonin, duke falsifikuar historinë, duke imponuar identitete, duke ndezur konflikte të vjetra dhe duke nxitur konflikte të reja përmes abuzimit manipulues të fesë.
Në shembullin e Malit të Zi, veçanërisht në katër vitet e fundit, performanca e kishës në drejtim të varfërimit të shtetit dhe shoqërisë është më e dukshme. Dhe varfërimi i përmendur ka shumë forma.
Këtë herë në Mal të Zi propaganda ka ardhur nëpërmjet librave.
Aty paraqitet lidhja kulturore dhe historike të cilat u importuan në Mal të Zi pa një bazë thelbësore dhe realiste.
“Frymëzimi qëndron në mitin e Kosovës, dhe Beteja e Kosovës, e krijuar kohë më parë nga nuk ka të bëjë fare me Malin e Zi dhe malazezët, as në vijën e pjesëmarrjes në të”, shkruan Analitika.
Prandaj, asnjë nga tre versionet e mitit: fitorja e njerëzve qiellorë pavarësisht disfatës, arsyeja e hakmarrjes, justifikimi i projektit serbomadh… nuk është pikënisja e formimit të kombit malazez as nga aspektin historik apo kulturor.
“Kështu mund të lexohet gënjeshtra kryesore e thënë nga Marko Kovaçeviq – se trashëgimia malazeze dhe ajo serbe janë identike”.
Vetëm në fantazitë e Svetosavës, luftëtarët malazezë për pavarësi dhe liri, sipas Analitikës mund të barazohen me kalorës mesjetarë serbë, në mesin e të cilëve ka një grusht personazhesh të trilluar, të krijuar me qëllim të zgjerimit të mitit.
“Synimi i kishës është fashist – ta paraqesë Malin e Zi si pjesë të kultit të perandorisë së Dushanit dhe me atë pozicion imagjinar të mbështesë tezën për nevojën për të rivendosur një lloj perandorie gjithëserbe”.
Sipas portalit, platforma ideologjike e KOS-së konsiston në shkatërrimin e njohurive të identitetit kombëtar duke fshirë kujtesën kulturore dhe historike. Si rezultat, karakteristikat e identitetit humbasin dhe kombi bie në një gjendje atrofie.
“Për ata që duan të edukohen, ka shkrime kishtare, pamflete propagandistike, Informatorë të ndryshëm, letra cirilike dhe përmbajtje të tjera analitike dhe revizioniste. Dikur metoda radikale të djegies dhe shkatërrimit të librave, sot më pak të aksesueshme nën detyrimin e zgjedhjes mes arsimimit dhe mbijetesës”.
“Thelbi është i njëjtë – ekspozimi ndaj bindjes së një mendjeje dhe mpirjes sociale ndaj psikozës së plotë dhe pamundësisë për të menduar në mënyrë racionale për të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen e dëshiruar. Kjo nuk është mënyra për të ndërtuar një shtet modern pro-evropian dhe nëse BE-ja na percepton fare si të tillë, mbështetja dritëshkurtër për politikat e prapambetura duhet të ndalet”.
