Të dhënat nga misioni indian Chandrayaan-3 mbështesin idenë se Hëna dikur ishte e mbuluar nga një oqean i shkëmbinjve të shkrirë. Më 23 gusht 2023, një lander i quajtur Vikram zbarkoi me sukses në sipërfaqen e Hënës. Pas zbarkimit, një rover i quajtur Pragyan u dislokua për të eksploruar vendin e zbarkimit. Ky vendndodhje ndodhej më në jug se çdo vend zbarkimi i mëparshëm në Hënë, duke u ofruar shkencëtarëve njohuri të reja për gjeologjinë e Hënës.
Matjet e roverit Pragyan zbuluan se përzierja e elementeve kimike në dheun e Hënës (ose regolith) përreth landerit ishte relativisht uniforme. Ky regolith përbëhej kryesisht nga një lloj guri i bardhë i quajtur anortozit ferroan. Ngjashmëria e gjerë në përbërjen kimike të mostrave nga rajone të ndryshme të Hënës mbështet idenë se një oqean i vetëm magme ka mbuluar Hënën në fazat e hershme të historisë së saj.
Hëna besohet të jetë formuar nga një përplasje midis Tokës dhe një planeti të madh sa Marsi, ku shkëmbinjtë e hedhur në hapësirë formuan satelitin tonë të vetëm. Oqeani i magmës në Hënë besohet të ketë ekzistuar që nga formimi i saj deri në dhjetëra ose qindra milionë vite më pas. Ftohja dhe kristalizimi i këtij oqeani të magmës çoi në formimin e shkëmbinjve të anortozitit ferroan, të cilët përbëjnë koren e Hënës.
Matjet e bëra nga roveri Pragyan janë të rëndësishme për të interpretuar të dhënat e marra nga anijet hapësinore orbitale, siç janë misionet indiane Chandrayaan-1 dhe -2. Këto matje gjithashtu ndihmojnë në interpretimin e meteoritëve hënorë, të cilët përfaqësojnë mostra shkëmbinjsh që kanë rënë në Tokë pas një përplasje në sipërfaqen e Hënës.
Ka shumë ndryshime midis anës afër dhe asaj larg të Hënës. Ana afër ka një kore më të hollë dhe më shumë aktivitet vullkanik, ndërsa ana larg përbëhet më shumë nga anortozit ferroan. Matjet e reja tregojnë një përbërje që përmban më shumë magnez sesa pritej nga modelet e mëparshme, duke sugjeruar se këto mostra përfaqësojnë një përzierje të shkëmbinjve të anortozitit ferroan dhe atyre më të pasur me magnez.
