Ky zbulim i ri sfidon supozimet e mëparshme rreth përbërjes së Ceres dhe hap mundësi emocionuese për eksplorimin e ardhshëm të hapësirës.
Misteri filloi me sipërfaqen me kratere të rëndë të Ceres. Tradicionalisht, shkencëtarët besonin se kjo do të thoshte se planeti xhuxh nuk mund të ishte shumë i akullt. Megjithatë, studiuesit në Universitetin Purdue dhe Laboratorit Jet Propulsion të NASA-s (JPL) propozojnë një shpjegim të ri.
Çelësi i tyre është relaksimi i kraterit. Gjatë miliarda viteve, krateret në trupat e akullt priren të deformohen dhe të bëhen më të cekët për shkak të rrjedhës së akullit. Por kratereve të Ceres i mungon ky relaksim, duke sugjeruar një material më të ngurtë.
Simulimet kompjuterike të ekipit zbulojnë një zgjidhje: një kore të pistë akulli. Duke përfshirë vetëm një sasi të vogël shkëmbi në akull, materiali bëhet dukshëm më i fortë, duke shpjeguar mungesën e relaksimit të kraterit.
Ky zbulim ka implikime të mëdha. Vlerësimet e mëparshme vendosën përmbajtjen e akullit të Ceres në më pak se 30%. Modeli i ri sugjeron një vlerë shumë më të lartë, ndoshta duke arritur 90% të akullit pranë sipërfaqes, me një ulje graduale të përmbajtjes së akullit më thellë.
Implikimet shtrihen përtej përbërjes. Sori, studiuesi kryesor, sugjeron se Ceres mund të ketë qenë një “botë oqeanike” e ngjashme me Evropën, një hënë e Jupiterit, por me një oqean me baltë. Ndërsa ky oqean ngriu, ai formoi koren e akullt që shohim sot.
Ekipi hulumtues përdori të dhënat nga misioni Dawn i NASA-s, anija e parë kozmike në orbitën e Ceres. Karakteristika si gropa, kupola dhe rrëshqitje dheu në sipërfaqe lënë të kuptohet për një nëntokë të pasur me akull. Për më tepër, të dhënat spektroskopike mbështesin praninë e akullit nën sipërfaqe dhe matjet e gravitetit përputhen me densitetin e akullit të papastër.
Ky zbulim e bën Ceres një objektiv kryesor për misionet e ardhshme. Si bota e akullt më e aksesueshme në sistemin tonë diellor, Ceres ofron një shans për të studiuar drejtpërdrejt një oqean të ngrirë. Tiparet e ndritshme në sipërfaqen e tij mund të jenë mbetje të atij oqeani të lashtë, që mund të ofrojnë mostra për analizë.
Hulumtimi, i botuar në Nature Astronomy, hap një kapitull të ri në kuptimin tonë të Ceres. Ai nënkupton potencialin për oqeane të fshehura brenda trupave qiellorë në dukje të thatë dhe hap rrugën për eksplorimin e mëtejshëm të këtij planeti xhuxh magjepsës.
