Astronomët kanë zbuluar sistemin më të madh të çepave të vrimës së zezë të parë ndonjëherë, të quajtur Porfirion, që shtrihet për rreth 23 milionë vite dritë, ekuivalente me rreshtimin e 140 galaktikave si Rruga e Qumështit. Ky sistem i madh daton nga një epokë kur universi ishte vetëm 6.3 miliardë vjet i vjetër, më pak se gjysma e moshës së tij aktuale prej 13.8 miliardë vjetësh. Gjatë kësaj periudhe të hershme, fijet e hollë që lidhin dhe ushqejnë galaktikat, të njohura si rrjeta kozmike, ishin më afër se tani, gjë që bëri që çepat gjigante të shtriheshin përtej një pjese më të madhe të kësaj rrjete krahasuar me çepat e ngjashëm në universin e afërt.
Ky zbulim sugjeron se çepat gjigante si Porfirion mund të kenë pasur një ndikim më të madh në formimin e galaktikave në universin e hershëm sesa është menduar më parë. Çepat gjigante shpërndajnë sasi të mëdha energjie që mund të ndikojnë në rritjen e galaktikës së tyre pritëse dhe të galaktikave përreth. Porfirioni është shumë më i madh se sistemi i mëparshëm më i madh i njohur, Alkioneu, dhe disa herë më i madh se çepat e mirënjohura të Centaurus A, sistemi më i afërt me Tokën.
Zbulimi u bë gjatë një vrojtimi të qiellit me radioteleskopin LOFAR, i cili ka zbuluar një numër të madh strukturash të tilla të zbehta: mbi 10,000 çepash gjigantë. Përpara vrojtimit me LOFAR, mendohej se çepat e mëdhenj ishin të rrallë dhe zakonisht më të vegjël në madhësi, por tani është parë se ata janë më të zakonshëm se sa pritej. Zbulimi i Porfirionit dhe sistemeve të tjera tregon se këto struktura gjigante mund të kenë qenë të zakonshme në universin e hershëm, dhe ndikimi i tyre mund të ketë përfshirë një pjesë të gjerë të hapësirës ndërgalaktike.
Studiuesit përdorën gjithashtu teleskopin e Madh Metrewave në Indi dhe instrumentin e spektroskopisë së energjisë së errët (DESI) për të përcaktuar galaktikën që e lëshoi Porfirionin, e cila është rreth 10 herë më masive se Rruga e Qumështit dhe ndodhet 7.5 miliardë vite dritë larg Tokës. Ky sistem i çepave është formuar nga një vrimë e zezë supermasive në një galaktikë të largët dhe radiative-mode, një lloj i rrallë vrime të zezë aktive që lëshon energji kryesisht në formë të rrezatimit. Ky zbulim ishte befasues pasi ky lloj vrime të zezë nuk pritej të prodhonte çepa kaq të mëdhenj dhe të fuqishëm.
Studimet e mëtejshme synojnë të kuptojnë se si këto struktura gjigante ndikojnë në mjedisin e tyre përreth, duke përfshirë shpërndarjen e rrezeve kozmike, nxehtësisë, atomeve të rënda dhe fushave magnetike në hapësirën ndërgalaktike. Hulumtimet sugjerojnë se këto çepa kanë ndikuar në përhapjen e magnetizmit përmes rrjetës kozmike dhe në galaktikat, yjet dhe planetët, një proces që mund të ketë ndikime të rëndësishme në evolucionin e kozmosit. Studiuesit besojnë se janë vetëm në fillim të kuptimit të këtyre strukturave gjigante, me shumë të tjera që ende presin të zbulohen.
