Një grup ndërkombëtar astronomësh, i udhëhequr nga Volker Heesen nga Universiteti i Hamburgut, ka realizuar vëzhgime të thelluara të galaksisë NGC 4217, e njohur si një galaksi spirale me formim yjesh, që ndodhet rreth 61.6 milion vite dritë larg nga Toka. Kjo galaksi është e njohur për strukturat e saj komplekse të pluhurit dhe emisionin e saj radio, të cilat e bëjnë atë një objekt të rëndësishëm për studimin e dinamikës së galaksive. Observimet e reja, të botuara më 23 Shtator në platformën arXiv, zbuluan një bulë të madhe radio në halo-n e NGC 4217, një zbulim që ofron një pamje të re mbi morfologjinë dhe sjelljen e galaksive.
Astronomët përdorën dy sisteme të avancuara vëzhgimi: Jansky Very Large Array (JVLA) dhe LOw Frequency ARray (LOFAR). Këto instrumente të fuqishme u mundësojnë atyre të kapin emisionin radio në frekuenca të ndryshme, duke ofruar një panoramë më të plotë të asaj që ndodh në halo-n e galaksisë. Rezultatet treguan një emision të dukshëm në pjesën veriperëndimore të halo-s, i cili kishte një morfologji të quajtur “edge-brightened”. Kjo do të thotë se ndriçimi ishte më i theksuar në skajet e bulës, duke e bërë të dukshme edhe përmes mjeteve të vëzhgimit.
Bula e zbuluar shtrihet deri në 65,000 vite dritë nga disku formues të yjeve të galaksisë. Kjo është një distancë e madhe dhe tregon se NGC 4217 ka një halo radio të gjerë, i cili mund të ndikojë në formimin e yjeve dhe dinamikën e galaksisë në tërësi. Astronomët gjithashtu zbuluan se lartësitë e bulës radio ishin 19,200 dhe 9,400 vite dritë për frekuencat e 144 MHz dhe 3 GHz, përkatësisht. Këto dimensione janë dukshëm më të mëdha se ato që janë parë zakonisht në galaksitë e tjera që janë vëzhguar në të njëjtën mënyrë.
Një informacion tjetër i rëndësishëm është forca totale e fushës magnetike të bulës, e cila u mat të jetë rreth 11 µG. Ky informacion është kyç për të kuptuar se si fusha magnetike ndikon në emisionin radio dhe si ndikon në ambientin përreth të galaksisë. Kjo fushë magnetike mund të luajë një rol të rëndësishëm në mbajtjen e struktures së bulës dhe në mënyrën se si ajo ndërvepron me materialin rrethues.
Një tjetër aspekt i rëndësishëm i studimit është shpejtësia e erës që ndihmon në inflacionin e bulës. Astronomët vlerësuan se shpejtësia e erës në skaj të bulës varionte nga 300 deri në 600 km/s, që është e ngjashme me shpejtësinë e arratisjes së galaksisë. Kjo tregon se bulë është e aftë të ndihmojë në shpërndarjen e materialeve që krijohen nga supernova dhe të ndikojë në formimin e yjeve të rinj.
Sipas analizave, bulë mund të zmadhohet nga rreth 10% e energjisë kinektike të injektuar nga supernova, por jo e gjitha kjo energji përdoret për zgjerimin e bulës, pasi një pjesë e madhe mund të humbasë si nxehtësi ose energji radiative. Ky zbulim ofron një pasqyrë të re për mënyrën se si galaksitë formohen dhe evoluojnë, si dhe rëndësinë e proceseve të brendshme që ndodhin brenda tyre. Këto të dhëna do të ndihmojnë në kuptimin e mëtejshëm të strukturave komplekse të galaksive dhe të ndikimit të fenomeneve të ndryshme astrofizike në formimin e galaksive.
