Ky imazh i teleskopit hapësinor të NASA/ESA Hubble paraqet galaktikën LEDA 857074, e vendosur në yjësinë Eridanus. LEDA 857074 është një galaktikë spirale e mbyllur, me krahë spirale pjesërisht të thyera. Imazhi gjithashtu kapi një supernova, të quajtur SN 2022ADQZ, që shkëlqente me shkëlqim në anën e djathtë të shiritit të galaktikës.
Disa shtigje evolucionare mund të çojnë në një shpërthim supernova. Njëra është vdekja e një ylli supermasiv. Kur një yll supermasiv i mbaron karburanti i tij me hidrogjen, ai fillon një fazë ku bashkon elementët e mbetur me ato më të rënda dhe më të rënda. Këto reaksione përfundimtare të shkrirjes gjenerojnë gjithnjë e më pak forcë të jashtme (presion rrezatimi) për të balancuar tërheqjen gravitacionale të yllit nga brenda.
Ndërsa elementë më të rëndë formohen në bërthamën e yllit, vetë bërthama fillon të shembet plotësisht nën gravitetin e vet dhe shtresat e jashtme të yllit shpërthejnë në një shpërthim supernova. Në varësi të masës fillestare të yllit, bërthama e tij mund të shembet në asgjë përveç neutroneve, duke lënë pas një yll neutron, ose graviteti i tij mund të jetë aq i madh sa të shembet në një vrimë të zezë.
Astronomët zbuluan supernovën SN 2022ADQZ me një sondazh të automatizuar në fund të vitit 2022. Ky zbulim i shtyu ata të shikonin galaktikën pritëse të supernovës, LEDA 857074, me Hubble në fillim të 2023.
Vizioni i mprehtë i Hubble do të thotë se ai mund të shohë supernova që janë miliarda vite dritë larg dhe të vështira për t’u studiuar nga teleskopët e tjerë. Një imazh i supernovës nga toka zakonisht përzihet me imazhin e galaktikës së saj pritëse, por Hubble mund të dallojë dritën e një supernove nga ajo e galaktikës së saj pritëse, duke matur supernovën drejtpërdrejt.
Astronomët zbulojnë mijëra supernova çdo vit, por mundësia që ata të dallojnë një në ndonjë galaktikë të veçantë nga milionat që janë kataloguar është e vogël. Falë kësaj supernova, LEDA 857074 bashkohet me radhët e objekteve të tjera qiellore me imazhin e vet Hubble.
